قفس کاسکو و محیط آن به چه چیزهایی نیاز دارد

قفس کاسکو محل انزوای طوطی خاکستری است و مکانی است که در آن پرنده می‌تواند استراحت کرده و احساس امنیت کند.

در قفس کاسکو هیچ عملی که سبب شگفت زدگی پرنده شود روی نمی‌دهد. داخل آن غذا و اسباب بازی هایی برای بازی کردن وجود دارد. از او چیزی خواسته نمی شود و نهایتاً قفس پناهگاهی برای پرنده به شمار می رود.

 محیطی که به خوبی طراحی شده باشد، تربیت طوطی خاکستری دارای اعتماد به نفس و خوش رفتار را تسهیل می کند. یک قفس کاسکو با ایمنی بالا، مکان امنی است که باعث سازگاری موفقیت آمیز پرنده می شود.

ولی محیط امن از لحاظ فیزیکی، فقط بخشی از یک محیط مناسب می‌باشد. عناصر و شرایط محیطی گوناگونی که مربوط به رفتار و اجتماع هستند می بایست هنگام تربیت کاسکو مدنظر قرار گیرند.

قفس کاسکو

برترین طوطی ها، لیاقت بهترین وسایل و تجهیزات را دارند و قفس کاسکو یکی از این اجزاء خیلی مهم است. پیشرفت های جدید در طراحی قفس ، باعث گردیده تا محیط قابل قبولی برای پرنده در داخل قفس ایجاد گردد. قفس کاسکو امروزه اغلب دارای پوشش های خوب که بعضاً از جنس فولاد ضد زنگ هستند ساخته می شوند. کف برخی از آن ها دارای نوارهای کاغذی است که باعث می‌شود کف قفس به راحتی تمیز گردد. برخی از این نوع قفس ها دارای پایه ی چرخ دار می باشند که این امر باعث سهولت جابجایی قفس کاسکو می گردد و نیز اغلب آن ها دارای سه یا تعداد بیشتری ظرف آب و غذا هستند. برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد ظرف غذای کاسکوها و انتخاب آن پیشنهاد می کنیم مقاله غذای کاسکو چیست را مطالعه کنید.

یک کاسکو اگر تحت نظارت و مراقبت قرار نگیرد، سرگردان خواهد شد. او ممکن است تصمیم بگیرد که سیم برق را بجود، یک گیاه سمی را بخورد یا این که به درون توالت بیفتد. نمی‌توان انتظار داشت که پرنده درون محیطی که برای انسان فراهم گردیده است تصمیمات عاقلانه اتخاذ کند. وجود قفس به منظور ایجاد امنیت فیزیکی و روانی برای پرنده ضروری است.

قفس جوجه کاسکو

اگر اولین قفس جوجه به درستی انتخاب نگردد، جوجه کاسکو رفتارهای نامناسبی از خود نشان خواهد داد. اولین قفس کاسکو باید کوچک و ایمن باشد. جوجه خاکستری در قفس خیلی بزرگ، احتمال دارد به کف قفس افتاده و آسیب ببیند.

یک پرنده ی خیلی جوان ممکن است از خود تمایل نشان دهد که مجدداً با دست تغذیه شود یا احتمال دارد شروع به جویدن پر‌ها نموده و رفتارهای ناشی از ترس را در خود تقویت کند. این رفتارها نشانگر این هستند که پرنده در قفس خود احساس امنیت نمی کند.

قفسی که در دیواره های خود دارای میله‌های افقی کمی باشد، برای پرنده ی جوانی که هنوز در ایجاد توازن برای بالا رفتن مشکل دارد، مناسب نخواهد بود. جوجه کاسکو ها اغلب در مکان های کوچک و بسته احساس امنیت می‌کنند. یک قفس بزرگ، امنیتی را که یک پرنده ی جوان نیاز دارد، فراهم نمی‌کند.

قفس مناسب برای یک جوجه طوطی خاکستری، دارای ابعادی در حدود 71*51*51 سانتی متر است که فواصل بین میله های آن در حدود ۱۹ میلی متر باشد. قفسی که ارتفاع آن کم تر از ۴۶ سانتی متر باشد، بعضا باعث ایجاد حس اسارت در پرنده شده و احساس ایمنی را به او القا نخواهد کرد؛ زیرا در این حالت، پرنده نمی‌تواند درون قفس فعالیت لازم را به راحتی انجام دهد. به منظور ایجاد حس امنیت در یک پرنده ی خجالتی، باید بالای قفس کاسکو با استفاده از یک حوله ی خاکستری که از دیواره های اطراف حدود ۱۰ الی ۱۳ سانتی متر به پایین افتاده باشد، پوشش داده شود. بهتر است این کار زمانی که پرنده درون قفس نیست انجام گردد.

اگر شما هم اکنون یک قفس بزرگ برای طوطی جدید خود خریده اید بهتر است جهت امنیت و راحتی پرنده تعداد میله‌های افقی آن را افزایش دهید. پس از گذشت مدت زمان کافی، یعنی هنگامی که پرنده ی جوان شروع به کسب اعتماد به نفس و استقلال می کند، می توانید تعداد میله ها را کاهش دهید. اگر افزودن میله های جدید مشکل یا غیر ممکن است، در این صورت برخی پرندگان از وجود یک نشیمنگاه که در کف قفس کاسکو قرار داده شده باشد و آن ها را اندکی از کف قفس بالاتر نگه داشته و در گوشه ی قفس قرار گرفته باشد احساس رضایت می کنند که این خود باعث افزایش اعتماد به نفس در آن ها می گردد.

قفس دائمی کاسکو

هنگامی که طوطی خاکستری یک ساله می شود، اعتماد به نفس کافی برای انتقال به قفس دائمی را به دست می آورد. البته قفسی که فقط برای استراحت و خواب در طول شب به کار می‌رود، لزوما نباید بزرگ باشد. در صورتی که بیشتر اوقات پرنده مجبور باشد در طول روز تنها بماند و یا این که صاحب پرنده به مسافرت می رود و پرنده مجبور می گردد مدت زمان طولانی را در قفس بگذراند، قطعاً قفس کاسکو بزرگتری مورد نیاز خواهد بود، لذا قفس با ضلع جانبی ۶۱ سانتی متر، ضلع جلوی 91 سانتی متر و ارتفاع ۱۲۲ سانتی متر که اگر ارتفاع پایه های آن را ۳۰ سانتی متر محاسبه کنیم، سقف آن در حدود ۱۵۲ سانتی متر بالاتر از سطح زمین قرار گیرد، احتمالاً بهترین انتخاب به شمار می‌رود. این فضا برای کاسکو های دم قرمز و تایمنه مناسب بوده و در آن احساس امنیت و شادی می‌کنند.

به هر حال این نیازهای عاطفی پرنده است که اندازه ی مناسب قفس را تعیین می‌کند. برخی کاسکوها، در قفس هایی که بزرگ باشد، احساس راحتی و امنیت نمی‌کنند. درصد کمی از کاسکوها نیز در قفس های کوچک، حالت از جمع گریزی پیدا می‌کنند. در هر صورت می بایست در نظر داشت، قفسی که برای یک طوطی خاکستری مناسب به نظر می‌رسد، ممکن است برای پرنده ی دیگر سبب بروز رفتارهای عصبی گردد.

قابلیت استفاده ی قفس، فاکتور دیگری است که در تعیین نوع آن، موثر است. قفسی که دارای میله های جانبی افقی باشد، پرندگانی را که در بالا رفتن بسیار چالاک هستند تشویق می‌کند که مرتبا از دیواره ها بالا و پایین بروند. در حالی که اگر آن ها واقعاً بخواهند می‌توانند از میله های عمودی نیز بالا و پایین بروند ولی به منظور انجام این عمل به محرک قوی نیاز دارند. بدون میله های افقی، آن ها کمتر از دیواره ها بالا و پایین خواهند رفت و اغلب اوقات بر روی نشیمنگاه ها عقب و جلو رفته و خود را سرگرم خواهند نمود. حداقل دو طرف قفس یعنی جلو و عقب یا پهلوها، باید دارای میله‌های افقی باشند. قفسی که میله‌های افقی اندکی داشته باشد، سبب بی تحرکی پرنده یا کاهش کنجکاوی در او خواهد شد. از قفس های مدور یا استوانه ای شکل استفاده نکنید؛ زیرا طوطی های خاکستری خجالتی اغلب در گوشه ها احساس امنیت می کنند.

ویژگی های مهم قفس کاسکو

استفاده از در بزرگ باعث می شود که پرنده هنگام ورود و خروج، رفتارهای ناشی از ترس از خود بروز ندهد. پرنده هنگامی که می‌خواهد از در عبور کند، باید قادر باشد که به راحتی روی دست بنشیند و مجبور نباشد سر خود را خم کند. استفاده از در بزرگ این امکان را فراهم می‌آورد که پرنده از بیرون آمدن و بازگشتن به داخل قفس بر روی دست، اکراه نداشته باشد. از طرفی در صورت قدم برداشتن، پرنده این عمل را راحت تر انجام خواهد داد.

برای انتخاب قفس کاسکو (قفس مناسب) موارد زیر را در نظر بگیرید:

 موادی که در ساخت قفس استفاده شده است.

 ساختار یا طراحی قفس

 کیفیت قفس

 مناسب بودن جهت نصب نشیمنگاه و سایر تجهیزات

 آسان بودن تمیزکاری و نظافت داخل قفس

 نوع مواد:

بهتر است قفس کاسکو از فلز ضد زنگ ساخته شود. مواد قابل قبول برای این کار عبارتند از: استیل، برنج یا کروم و سیم های آبکاری شده که براق نباشد. قفس هایی که دارای پوشش های پودری باشند، می‌توانند در مقابل ضربات منقار پرنده مقاومت نموده و بسیار ایمن هستند. یک قفس چوبی، صرف نظر از این که چه نوع چوبی در ساخت آن به کار رفته باشد، در نهایت توسط پرنده به صورت خورده چوب در خواهد آمد.

پوشش ها و میله های آبکاری شده ی براق که دارای فلز روی باشند، سمی بوده و نباید در ساخت قفس کاسکو استفاده گردند. در صورت استفاده از میله های آبکاری شده می‌توان آن ها را با پاک کردن سطح شان با استفاده از شوینده ها و یا سرکه ایمن نمود. درصورتی که میله های قفس رنگ شده باشند منقار قوی طوطی های خاکستری به راحتی قادر است که رنگ را از روی میله ها جدا کند.

 میله ها:

فاصله ی بین میله های قفس کاسکو می بایست به حدی باشد که پرنده نتواند سر خود را از بین میله ها خارج کند و از سوی دیگر فواصل بین میله ها نباید به اندازه ای کوچک باشد که چنگال پرنده بین آن ها گیر کند. باید از به کار بردن میله ها یا سیم های تزیینی خودداری نمود. پاهای اغلب پرندگان به این میله هایی که به شکل v قرار گرفته اند، مانند نقاطی که میله ها در سقف قفس های گنبدی به هم می رسند، منجر به آسیب دیدگی پای پرنده می شوند. از طرفی قفس های مدور باعث ایجاد ترس در پرنده می گردند. هنگامی که دیواره ی عقبی قفس کاسکو در مجاورت دیوار قرار می گیرد، کاسکو ها احساس امنیت بیشتری می کنند. اغلب طوطی های خاکستری، اهمیت قابل توجهی به گوشه ها می دهند.

ضخامت میله های قفس کاسکو می بایست به حدی باشد که پرنده نتواند آن را خم کند. نقاطی که میله ها به یکدیگر متصل می شوند، باید صاف و فاقد لبه های تیز باشد. از سوی دیگر پرنده نباید امکان جدا کردن قطعات قفس را از یکدیگر داشته باشد. سطح میله ها نباید پوسته پوسته شوند. در نظر داشته باشید که پرنده می بایست مدت طولانی درون این قفس زندگی کند.

 نشیمنگاه ها:

ممکن است نشیمنگاه هایی که همراه با قفس کاسکو ارائه می شوند، برای کاسکو های دم قرمز یا تایمنه مناسب نباشند. بیشتر از قفس های بزرگ دارای نشیمنگاه هایی از جنس چوب سخت هستند به اندازه ی آن ها برای پرنده های بزرگ مانند طوطی کاکلی (کاکاتو) و ماکائو (طوطی دم بلند آمریکای جنوبی) مناسب می باشند. اغلب اوقات این نشیمنگاه ها برای طوطی های خاکستری بزرگ هستند.

نشیمنگاه هایی که با دست نگه داشته می شوند و نیز آن هایی که ثابت هستند، باید در انواع مختلف و با اندازه ی مناسب ساخته شوند، به نحوی که پرنده بتواند به راحتی بر روی آن ها بنشیند. برای این که پرنده قادر باشد نشیمنگاه را با پاهای خود محکم بگیرد، دو انگشت بلند پرنده که در جهت مخالف یکدیگر قرار دارند، می بایست اندکی بیشتر از نصف محیط نشیمنگاه را پوشش دهند. شاخه های نرم درختان، مانند چوب درخت تبریزی، تا وقتی که پوست آن ها سالم باشد، مناسب هستند. چوب درختان میوه مانند آلو و مرکبات نیز به منظور استفاده به عنوان نشیمنگاه، عالی هستند. از موادی که بسیار سخت، صاف یا زبر باشند، استفاده نکنید. نشیمنگاه هایی از جنس پلاستیک و pvc اصلا مناسب نیستند. پاهای طوطی خاکستری به منظور ایستادن بر روی شاخه هایی که پوست گیاهی بر روی آن ها وجود دارد، سازگار شده اند. پوست کف پاهای آن ها می بایست با بافت پوست شاخه در تماس باشد تا پرنده بتواند خود را در موقعیت مناسبی حفظ کند. نشیمنگاه های نامناسب باعث می شوند که لکه های ناشی از ساییدگی و یا نرم شدگی در کف پاهای پرنده ایجاد گردد. این لکه ها ممکن است دردناک شده و مشکلات جدی را برای پرنده به وجود آورند. نشیمنگاه هایی که از شاخه های درختان ساخته می شوند چندان گران نبوده و برای سلامتی پرنده نیز مناسب تر هستند. بهتر است که چند عدد از آن ها را تهیه کرده و با آب و صابون شستشو داده و در مقابل آفتاب قرار دهید تا خشک گردند.

کاسکو ها علاقه دارند که اوقات زیادی را روی سقف قفس گذرانده و به شدت بال بزنند. سقف قفس کاسکو باید به خوبی با این فعالیت سازگاری داشته و دقت کنید نشیمنگاهی که در بالای قفس قرار می‌دهید ایمنی لازم را برای پرنده داشته باشد.