سبد خرید خالی است
آنزیم ها در تغذیه طیور
دسته : اخبار سایت
بخش عمده هزينه هاي پرورش و توليد طيور مختص به خوراك مصرفي است، به طوري كه اين مبلغ بالغ بر 70 درصد كل هزينه‌هاي تمام شده به ازاي پرورش هر پرنده را شامل مي‌شود. اندام‌هاي بدن پرنده به طور طبيعي به منظور هضم مواد مغذي توليد آنزيم مي‌كنند. اگر چه، آنها قادر به توليد آنزيم به جهت شكستن كامل فيبر نبوده و نياز به مصرف برخي آنزيم‌ها از طريق خوراك مصرفي دارند. در مقاله حاضر سعي بر آن داشته‌ايم به طور چكيده نگاهي به عملكرد آنزيم‌ها و موارد استفاده آنها در تغذيه طيور داشته باشيم. در واقع آنزيم‌ها تركيباتي شيميايي متشكل از آمينواسيدها به همراه ويتامين و مواد معدني مي‌باشند.
عمل آنزيم‌ها افزايش سرعت انواع واكنش‌هاي شيميايي مختلف كه در سيستم‌هاي بيولوژيكي تحت شرايط نامساعد از نظر ترموديناميكي رخ مي‌دهند، مي‌باشد. آنزيم‌ها در واقع نوعي كاتاليزور1 هستند با اين تفاوت كه كاتاليزورها در شيمي مواد باعث افزايش سرعت واكنش مي‌شوند اما آنزيم‌ها عمل خود را درون سلول‌ها يا همان سيستم‌هاي بيولوژيكي انجام مي دهند. (نمودار1) از فوايد استفاده از آنزيم‌ها در جيره طيور نه تنها موجب بهبود عملكرد پرنده و كاهش ضريب تبديل خواهد شد بلكه موجب كاهش دفع مواد مضر براي طبيعت نيز مي‌شود. به علاوه مطابق با مقاله حاضر، اثبات مي‌گردد آنزيم‌ها يك ابزار بسيار مفيد در مطالعاتي فيزيولوژيكي و مكانيسمي به شمار مي‌روند. همچنين، اين مطالعات كمك به سزايي به درك نقش آنزيم‌ها در تغذيه طيور و لزوم وجود آنها در جيره مصرفي طيور خواهد كرد.
مقدمه:
استفاده از آنزيم‌ها در تغذيه طيور يكي از پيشرفت‌هاي عظيم در 50 سال اخير محسوب مي‌گردد. متخصصين تغذيه، از سال‌ها قبل تحقيقات زيادي را در اين زمينه به ثمر رسانده اند تا در سال 1980 فوايد مصرف اين تركيبات شيميايي اثبات گرديده و به طور رسمي به عرصه ظهور و استفاده در صنعت رسيد.
در واقع، تئوري آنزيم‌هاي خوراك بسيار ساده است. گياهان حاوي يكسري مواد شيميايي هستند كه يا پرنده قادر به هضم آنها نيست و يا عملكرد دستگاه گوارش را مختل خواهند كرد زيرا بدن دام توانايي توليد آنزيم‌هاي شكستن اين تركيبات را ندارد. از اين رو به طور معمول اين آنزيم ها به جيره غذايي پرنده افزوده مي شود. متخصصين تغذيه با شناخت اين تركيبات غيرقابل هضم و خوراندن آنزيم متناسب، كمك شاياني به بهبود عملكرد و رشد پرنده خواهند كرد. اين آنزيم‌ها از ميكروارگانيسم‌هايي منشاء مي‌گيرند كه تحت شرايط خاصي انتخاب و پرورش داده شده‌اند. (Wallis 1998).
صنعت طيور به سرعت مصرف آنزيم‌ها در جيره را به عنوان يك تركيب تغذيه‌اي استاندارد پذيرفت، بخصوص در جيره‌هاي بر پايه جو و گندم ،اما هنوز سوالات زيادي در اين زمينه باقي است! به طور مثال، نحوه عملكرد آنزيم‌ها چگونه است؟ آيا نرخ رشد تحت تاثير تفاوت قدرت آنزيم‌ها است؟ ارتباط بين ويسكوزيته روده، عمل آنزيم و نرخ رشد چيست؟ آيا اصلا وجود آنزيم در تمام جيره‌هاي طيور ضروري است؟
آنزيم‌ها
آنزيم‌ها يكي از انواع پروتئين‌ها در سيستم‌هاي بيولوژيكي محسوب مي‌گردند. اين پروتئين‌ها سرعت انجام واكنش‌هاي شيميايي مختلف را كه در سيستم‌هاي بيولوژيكي تحت شرايط نامساعد از نظر ترموديناميكي رخ مي‌دهد، تسريع مي‌نمايند. آنزيم‌ها در تمام راه‌هاي آنابوليك و كاتابوليك هضم و متابوليسم، شركت خواهند داشت. آنزيم‌ها به صورت كاملا تخصصي عمل كرده و بر روي يك و يا چند تركيب (Substrate) اثر خواهند كرد.
از آنجايي كه آنزيم‌ها موجودات زنده نيستند. بنابراين نگراني راجع به عفونت آنها نيست آنها در دماي C0 85- 80 براي مدت زمان كوتاه پايدار خواهند بود. يكي ديگر از نقش‌هاي مهم آنزيم‌ها افزايش غلظت سوبسترا است كه در نهايت موجب افزايش احتمال برخورد واكنش دهنده‌ها خواهد شد. بنابراين ميزان آنزيم با مقدار سوبسترا مي‌بايست متناسب باشد. (Acamovic and Mccleary 1996).
به طور معمول نام گذاري آنزيم‌ها با افزودن پسوند Ase (آز) به انتهاي اسم سوبستراي آن آنزيم شكل مي گيرد. به طور مثال: وظيفه آنزيم بتا- گلوكاناز شكستن بتاگلوكان و وظيفه آنزيم پروتاز شكستن پروتئين‌ها است. آنزيم‌هاي گوارشي به دو دسته درون‌زاد2 و برون زاد3 تقسيم مي‌گردند و اين بدان معنا است كه دسته‌اي از اين آنزيم‌ها درون بدن دام ساخته شده و دسته‌اي ديگر مي‌بايست به جيره مصرفي افزوده شوند. به طور مثال، ليپاز مترشحه از لوزالمعده كه باعث شكسته شدن چربي يا ليپيد به گليسرول و اسيدهاي چرب مي‌گردد نوعي آنزيم درون‌زاد است. تمام آنزيم‌هايي كه به جيره اضافه مي‌شوند برون‌زاد محسوب مي‌گردند (Classen. 1996, classen and Bedford, 1991).منابع آنزيم‌ها
همان‌طور كه مستحضر هستيد وجود آنزيم‌ها در غذا و خوراك حيوانات اهلي از سال‌هاي بسيار دور تاكنون امري معمول به شمار مي‌رود، اما تحقيق و بررسي در زمينه آنزيم‌هاي ميكروبي در جهان غرب از حدود 100 سال پيش شروع شده و اولين بار روي توليد Alpha-amylase از قارچ (Fungus Aspergillus oryzae) شروع شد.
تمام ارگانيسم‌هاي زنده قادر به توليد آنزيم‌ها مي‌باشند، از توسعه يافته‌ترين‌حيوانات تا ساده‌ترين تك سلولي‌ها.
اخيرا اكثر آنزيم‌هاي مورد استفاده در صنعت خوراك، گرفته شده از Aspergillus مي‌باشند به استثناء همي سلولاز و سلولاز كه از تريكودرما4 به دست آمده‌اند. به تازگي ژن‌هاي متفاوت مسئوليت توليد آنزيم‌هاي مختلف را دارند از جمله فيتاز، بتاگلوكاناز و زايلاناز در سيستم‌هاي تجاري متفاوتي (ميكروارگانيسم‌ها و گياهان) توليد مي‌شوند.
عمده ميكرواورگانيسم‌ها كه در توليد آنزيم‌ها نقش دارند اعم از باكتري‌ها، قارچ‌ها و مخمر ها مي باشند كه در ذيل به آن ها اشاره شده است.Bacillus subtilis, Bacillus lentus, Bacillus amyloliquifaciens and Bacillus stearothermophils :Bacteria
Triochoderma longibrachiatum, Asperigillus oryzae and Asperigillus niger and Yeast (S. cerevisiae) Fungus:كاربرد آنزيم‌ها در تغذيه طيور
استفاده از آنزيم‌ها در خوراك دام بسيار حائز اهميت است. مهمترين موضوع در كشورهاي در حال توسعه كاهش هزينه‌هاي تمام شده خوراك مصرفي در يك دوره پرورش محسوب مي‌گردد. در نتيجه خوراك مصرفي در اين كشورها حاوي مواد اوليه با پلي‌ساكاريد غيرنشاسته‌اي (فيبر خام محلول و نامحلول) بيشتري خواهد بود. پلي‌ساكاريدهاي غيرنشاسته‌اي (NSPs) كربوهيدرات‌هاي پليمريك هستند كه تركيب و ساختار آنها با نشاسته كاملا متفاوت است و داراي قابليت هضم بسيار كمي در دستگاه گوارش طيور مي‌باشند.
بخشي از پلي‌ساكاريد غيرنشاسته‌اي محلول در آب است و در روده به شكل ژل چسبناكي در مي آيد، در نتيجه موجب كاهش عملكرد روده خواهد شد. غالبا بخش نامحلول و چسبناك آرابينوكسي‌لان‌ها كه متعلق به گروه پنتوزان است باعث اين موضوع مي شود. همچنين اين پنتوزها موجب افزايش شديد مصرف آب توسط پرنده شده و نهايتا اين موضوع باعث دفع بيش از حد آب از بدن طيور خواهد شد و متعاقبا مشكلاتي همچون رطوبت بستر و ساير موارد را در پي خواهد داشت كه در كيفيت لاشه و بهداشت كلي گله تاثيرگذار خواهد بود.
از طرفي ديگر، بتاگلوكان داراي اثر منفي بر كل مواد مغذي جيره به خصوص پروتئين و نشاسته است. (Hasselman and Aman, 1986).
بدن طيور قادر به توليد آنزيم تجزيه كنندهNSPs كه در ديواره سلولي برخي غلات وجود دارد نبوده و اين تركيبات ضد تغذيه‌اي دست نخورده خواهند ماند، در نتيجه راندمان خوراك كاهش مي‌يابد . .
همان‌طور كه مستحضر هستيد وجود آنزيم‌ها در غذا و خوراك حيوانات اهلي از سال‌هاي بسيار دور تاكنون امري معمول به شمار مي‌رود، اما تحقيق و بررسي در زمينه آنزيم‌هاي ميكروبي در جهان غرب از حدود 100 سال پيش شروع شده و اولين بار روي توليد Alpha-amylase از قارچ (Fungus Aspergillus oryzae) شروع شد.
تمام ارگانيسم‌هاي زنده قادر به توليد آنزيم‌ها مي‌باشند، از توسعه يافته‌ترين‌حيوانات تا ساده‌ترين تك سلولي‌ها.
اخيرا اكثر آنزيم‌هاي مورد استفاده در صنعت خوراك، گرفته شده از Aspergillus مي‌باشند به استثناء همي سلولاز و سلولاز كه از تريكودرما4 به دست آمده‌اند. به تازگي ژن‌هاي متفاوت مسئوليت توليد آنزيم‌هاي مختلف را دارند از جمله فيتاز، بتاگلوكاناز و زايلاناز در سيستم‌هاي تجاري متفاوتي (ميكروارگانيسم‌ها و گياهان) توليد مي‌شوند.
عمده ميكرواورگانيسم‌ها كه در توليد آنزيم‌ها نقش دارند اعم از باكتري‌ها، قارچ‌ها و مخمر ها مي باشند كه در ذيل به آن ها اشاره شده است.Bacillus subtilis, Bacillus lentus, Bacillus amyloliquifaciens and Bacillus stearothermophils :Bacteria
Triochoderma longibrachiatum, Asperigillus oryzae and Asperigillus niger and Yeast (S. cerevisiae) Fungus:كاربرد آنزيم‌ها در تغذيه طيور
استفاده از آنزيم‌ها در خوراك دام بسيار حائز اهميت است. مهمترين موضوع در كشورهاي در حال توسعه كاهش هزينه‌هاي تمام شده خوراك مصرفي در يك دوره پرورش محسوب مي‌گردد. در نتيجه خوراك مصرفي در اين كشورها حاوي مواد اوليه با پلي‌ساكاريد غيرنشاسته‌اي (فيبر خام محلول و نامحلول) بيشتري خواهد بود. پلي‌ساكاريدهاي غيرنشاسته‌اي (NSPs) كربوهيدرات‌هاي پليمريك هستند كه تركيب و ساختار آنها با نشاسته كاملا متفاوت است و داراي قابليت هضم بسيار كمي در دستگاه گوارش طيور مي‌باشند.
بخشي از پلي‌ساكاريد غيرنشاسته‌اي محلول در آب است و در روده به شكل ژل چسبناكي در مي آيد، در نتيجه موجب كاهش عملكرد روده خواهد شد. غالبا بخش نامحلول و چسبناك آرابينوكسي‌لان‌ها كه متعلق به گروه پنتوزان است باعث اين موضوع مي شود. همچنين اين پنتوزها موجب افزايش شديد مصرف آب توسط پرنده شده و نهايتا اين موضوع باعث دفع بيش از حد آب از بدن طيور خواهد شد و متعاقبا مشكلاتي همچون رطوبت بستر و ساير موارد را در پي خواهد داشت كه در كيفيت لاشه و بهداشت كلي گله تاثيرگذار خواهد بود.
از طرفي ديگر، بتاگلوكان داراي اثر منفي بر كل مواد مغذي جيره به خصوص پروتئين و نشاسته است. (Hasselman and Aman, 1986).
بدن طيور قادر به توليد آنزيم تجزيه كنندهNSPs كه در ديواره سلولي برخي غلات وجود دارد نبوده و اين تركيبات ضد تغذيه‌اي دست نخورده خواهند ماند، در نتيجه راندمان خوراك كاهش مي‌يابد . .
کارشناسان شرکت در اسرع وقت پاسخگوی شما عزیزان خواهند بود