جفت گیری قرقاول در طبیعت

در طبیعت جفت گیری قرقاول ها در بوته زار ها صورت گرفته و معمولا تخم گذاری پرنده برخلاف سایر پرندگان که اغلب صبح ها صورت می گیرد عصر ها انجام می شود. قرقاول ها جزو حیوانات پولی گامی هستند و هیچ گاه قرقاول نر به یک ماده اکتفا نکرده و علاقه ای نیز به جوجه ها از خود نشان نمی دهد. در طبیعت جنس ماده به تنهایی وظیفه ساختن لانه را جهت نگهداری جوجه ها بر عهده می گیرد و جایگاه مزبور را اغلب در محلی سایه و نزدیک جریان آب و در انبوه بوته ها به وجود می آورد.

پروفسور برلیوز دانشمند جانور شناس فرانسوی در کتاب معروف خود تحت عنوان عادات و روسوم عشقبازی در نزد حیوان درباره شرح حال قرقاول آرگوس و چگونگی زاد و ولد حیوان شرح مفصلی می نویسد. وی در کتاب خود می نویسد: در فصل جفتگیری پرندگان آرگوس ها ی نر هر یک محوطه ای در حدود 10 متر مربع را به خود اختصاص داده و سعی می نمایند محوطه مزبور را کاملا تمیز و صاف کرده و نگهبانی آن را بر عهده بگیرند. بعد از چند روزی بالاخره گذار جنس ماده ای از آن حدود می گذرد و آرگوس نر حیوان را به سرزمین خود دعوت می نماید، در چنین حالتی آرگوس نر به استقبال ماده رفته ودر اطراف حیوان مدت مدیدی به چرخش در می آید، گردش مزبور کم کم سریع شده و دایره انتخابی نیز به تدریج تنگ تر می گردد و بالاخره در پایان حرکات مزبور که بیشتر به رقص شباهت دارد، قرقاول نر با ماده جفتگیری می کند.

در حالت طبیعی معمولا قرقاول در هر  دوره جنسی در حدود 12 تا 24 تخم می گذارد که رنگ پوسته آن ها نزدیک به سبز و قهوه ای زیتونی است. در بسیاری از نژاد های قرقاول اندازه تخم پرنده کمی کوچک تر از تخم مرغ بوده دارای پوسته ای نازک و شکننده به رنگ سفید به همراه خال های قهوه ای و بیضی شکل می باشد.

قابلیت جوجه در آوری قرقاول ها عموما نا امید کننده و در حدود 65 % است، این در حالی است که میزان جوجه درآوری طیور تجارتی بالای 80 % است. میزان پایین جوجه در آوری مربوط به مرحله پس از باروری و قبل از تفریخ جوجه ها است. قرقاول معمولا در محیط تخم گذاری می کند و معمولا این تخم ها  آلوده به مدفوع می باشند.

با پیشرفت علم تلقیح مصنوعی در حیوانات و طبق بررسی های به عمل آمده بر روی اسپرم قرقاول و بسیاری از پرندگان دیگر مشخص شده است که اسپرماتوزوئید قرقاول دارای قدرت بسیار زیادی است و می تواند تا چهار هفته در دستگاه تناسلی قرقاول ماده زنده مانده و تخم های ماده را تلقیح کرده و نطفه دار نماید. آزمایش های انجام شده نشان داده شده نشان می دهد که هر گاه تنها یک جفت گیری بین قرقاول نر و ماده صورت گیرد اسپرماتوزوئید های موجود در اویدکت قرقاول قادر است 25 تا 30 روز به طور مرتب تخم هایی را که قرقاول ماده در این فاصله می گذارد همچنان نطفه دار نماید. ولی با وجود اطلاع از این واقعیت در حال حاضر در بسیاری از پرورشگاه های مجهز قرقاول پرورش دهندگان ترجیح می دهند که برای هر 4 تا 5 قرقاول ماده یک قرقاول نر اختصاص دهند.پوسته این گونه تخم ها خیلی نازک است و ممکن است ترک های بیشتری داشته باشد، لذا نفوذ باکتری ها به داخل این گونه تخم ها متحمل تر است. از طرف دیگر در شرایط بد نگهداری از دست رفتن بیش از حد آب ناشی از تبخیر نیز در این تخم ها بیشتر به وقوع می پییوندد. تمامی این عوامل ممکن است منجر به مرگ و میر جنین و یا تولید جوجه های ضعیف کوچک شوند. از انجا که جوجه کشی های مصنوعی مرسوم شده اند و معمولا یک جوجه کشی بزرگ از مناطق مختلف سفارش می پذیرد، امکان دارد که تخم های کثیف یا تولید شده در شرایط بهداشتی نامناسب نیز به همراه سایر تخم ها وارد دستگاه جوجه کشی شوند. در این شرایط گسترش عفونت های حاصل از تخم نشدید شده و عوامل بیماری زای جیدید با تحویل جوجه ها، به  مزارع وارد خواهند شد.