نقش بلدرچین ژاپنی در صنعت پرورش بلدرچین ایران

پرورش بلدرچین در ایران از اواخر دهه 50 در شهر های مرکزی ایران به خصوص استان یزد آغاز و در اواخر دهه 60 پرورش این پرنده خاص در استان های تهران و اصفهان  نیز رونق گرفت ، تنها نژاد بلدرچین رایج در ایران که جهت تولید گوشت بلدرچین و تخم بلدرچین ( نژاد دو منظوره ) تا به امروز به صورت صنعتی و حرفه ای کاربرد داشته است بلدرچین ژاپنی (coturnix quail japonica)  می باشد.

بلدرچین ژاپنی در آسیا، اروپا، خاورمیانه و شمال آفریقا به طور طبیعی به نام علمی Common quail زیست می کند که در نوع پرورشی رایج به صورت انتخابی اصلاح نژاد مختصری صورت گرفته است . یکی از مهم ترین علل مقبولیت این نژاد از بلدرچین ( بلدرچین ژاپنی ) نسبت به مابقی نژادهای بلدرچین مقاومت بالا نسبت به شرایط محیطی گوناگون و بیماری ها می باشد ، استفاده هم زمان از یک بلدرچین به عنوان تخم گذار ، مولد و یا گوشتی باعث شده تا جایگاه خود را در میان انواع نژاد بلدرچین حفظ نماید .

بلدرچین ژاپنی در چند سویه مختلف از نظر رنگ پرها موجود می باشد ، که تفاوت چشم گیری به طور علمی و عملی در پرورش و میزان بازدهی اقتصادی آن ها از نظر ضریب تبدیل ، میزان تخم گذاری و طول عمر مشاهده نمی شود ، و گاهاً دیده شده که به علت نا آشنایی مردم بلدرچین ژاپنی با رنگ سفید را به عنوان نژاد وایت کانادایی یا … با قیمت بالاتر در بازار فروخته اند .

مقاومت بالا ، بلدرچین ژاپنی را در طول پرورش بلدرچین از مصرف هر نوع واکسن و آنتی بیوتیک در شرایط معمول مصون نگه داشته و باعث شده تا به عنوان محصولی سالم و ارگانیک در سبد غذایی  مردم جای داشته باشد .